امروزه درد زانو عارضه ای شایع در میان افراد در هر سنی می باشد که متداول ترین علل آن عبارتند از: مشکلات ساختاری زانو، آرتروز، آسیب غضروف یا رباط های زانو، مشکلات ناشی از عدم انعطاف پذیری و ضعف عضلانی ، چاقی و عدم تناسب اندام.

اغلب بیماران دچار مشکلات التهابی زانو به درمان فیزیکی ، دارو یا توان بخشی پاسخ می دهند و در اکثر موارد به جراحی زانو احتیاج ندارند. اما کسانی که از نظر ساختاری مشکل دارند و یا دچار تروما در ناحیه زانو شده اند، به احتمال زیاد به یکی از انواع جراحی زانو برای ترمیم آسیب احتیاج پیدا می‌کنند.

کاهش قدرت عضلات اطراف زانو (ماهیچه های همسترینگ ، عضلات چهار سرران و ساق پا) به خصوص با بالارفتن سن، می تواند منجر به محدودیت حرکتی زانو شده و فعالیت های عملکردی و روزمره فرد را مختل کند .

مداخلات توانبخشی با هدف بهبود قدرت عضلات پا و افزایش انعطاف پذیری آنها می تواند به طور موثری از دردهای مزمن ناحیه زانو پیشگیری کند یا آن را کاهش دهد، منجر به بهبود کنترل حرکتی یا تعادل فرد شود، به محافظت از زانوها در برابر آسیب بیشتر کمک کند.
طبق مطالعه های انجام شده، تأثیر مداخله های تمرینی و انجام تمرینهای ترکیبی تقویت عضله های اطراف هیپ و چهارسرران می تواند باعث کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل زانو در افراد مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال (کشککی- رانی) شود.

بنابراین پیشنهاد می شود حتی اگر بیمار با مشکل ساختاری در زانو مانند آرتروز مواجه است ، از انجام تمرینات کشش و تقویت زانو که تمرکز زیادی بر روی عضلات چهار سر ران و عضله همسترینگ دارند صرف نظر نکند.

بهترین تمرینات برای افراد مبتلا به مشکلات ساختاری زانو شامل تمرینات هوازی مانند راه رفتن روی سطح صاف ، استفاده از دوچرخه ثابت ، شنا و ایروبیک در آب است و از انجام فعالیتهایی که باعث ایجاد فشار اضافی بر روی زانوها می شوند مانند زانو زدن و دویدن در سراشیبی جلوگیری شود. علاوه بر این، طبق بررسی های انجام گرفته مداخلات ورزشی مزایای قابل توجهی در عملکرد‌های اجتماعی در مبتلایان به درد مزمن زانو و آرتروز زانو ایجاد می‌کند.

نکته مهمی که باید مد نظر قرار گیرد این است که حرکات مناسب و تجویز شده توسط پزشک باشد.

در برخی موارد تحریک الکتریکی (Electrical stimulation) برای تقویت عضله و حفظ توده ی عضلانی مورد استفاده قرار می گیرد. اگرچه انجام فعالیت های ایزومتریک اثر تقویتی بیشتری بر روی عضله چهار سر رانی نسبت به اعمال تحریکات الکتریکی دارد، این روش در موارد خاصی که تمرینات ارادی ایزومتریک نتواند پاسخ کافی بیمار را دریافت کند ترجیح داده می شود. اثر تحریک الکتریکی همراه با تمرینات ایزومتریک بر عضله چهار سرران افراد مسن مبتلا به آرتروز زانو بررسی شده است و نتایج چشمگیری درافزایش قدرت این عضله بدون افزایش درد زانو گزارش شده است.