ترک های پوستی ( استریا ) یا خطوط حاملگی
خط های فرو رفته ای به رنگ قرمز یا صورتی و براق هستند که بعد سفید می‌شوند. در آمریکا حدود ۹۰ درصد از زنان باردار و ۷۰ درصد از بانوان بعد از بلوغ و ۴۰ درصد از آقایان نیز بعد از دوران بلوغ از خفیف تا شدید، دچار این ترک های پوستی هستند.
این مشکل در همه نژادها دیده می شود ولی در خانم ها شایع‌تر از آقایان است. استریا بعد از بلوغ در هر دو جنس، و در خانم های باردار بدلیل افزایش ترشح هورمون های غدد فوق کلیوی دیده می شود. بدین ترتیب ترک های پوستی فقط مختص خانم های باردار نیست! استریا یک عارضه نسبتا شایع است که خود به خود اتفاق نمی افتد و خطری هم برای سلامت ندارد ولی از نظر زیبایی پوست را ناخوشایند میکند.
ترک های پوستی در ابتدا صاف و بصورت پوست نازک شده و به رنگ صورتی هستند که گاها با خارش همراه هستند. بتدریج طول و عمق این خطوط پوستی زیادتر شده و به رنگ قرمز در می‌آیند و به صورت چروک های پوستی ظریف دیده می شوند. با گذشت زمان، رنگ خطوط سفید و فرورفته و نامنظم می‌شود. در بعضی نواحی هم به صورت خطوط موازی در می آیند. این خطوط به‌ندرت و بصورت خود به خود از بین می روند و اکثرا شبیه جای زخم یا بصورت جوشگاه برای همیشه باقی می مانند.
نواحی گرفتار پوستی در خانم های باردار شکم و سینه ها، در جوانان بعد از بلوغ ران ها، کمر (در پسرها) و ران ها، باسن، سینه ها (در دخترها) هستند.
قسمت بالای بازوها هم در مواردی دچار ترک پوستی می شود (اکثرا در ورزشکاران بدنساز). در بیمارانی که دچار افزایش هورمون های کورتون می شوند چه در پرکاری غدد فوق کلیه و چه مصرف آن به عنوان دارو، یکی از عوارض ترک پوستی است، مانند ترک پوستی در صورت بر اثر افزایش هورمون های کورتونی که صورت چاق و پف آلود می شود. مصرف موضعی کورتون ها خصوصا در چین های بدن مانند کشاله ران یا زیر بغل هم می‌تواند باعث ترک خوردن پوست شود.
